Nederlands

2014: Is het tijd voor hulp van buitenaf om het Catalaanse proces in goede banen te leiden?

Catalanen zijn een weg begonnen die naar onafhankelijkheid van hun natie los van Spanje zou kunnen leiden. De redenen waarom zij die weg gekozen hebben zijn terug te brengen tot hun anders zijn op historisch, cultureel, economisch, sociaal en politiek vlak. Deze redenen zijn reeds vele malen grondig uitgelegd en worden in toenemende mate buiten Catalonië erkend. Sommigen besloten een alternatief te vinden nadat het voorstel om tot een wekelijke natie van volkeren te komen afgekeurd werd door de Spaanse overheid. Deze afkeurende houding werd vaak door een grievende en vernederende houding begeleid. De laaste tijd is er sprake van een verharding van Spaanse kant en een terugkeer tot een niet liberale houding die het dictatoriale verleden van Spanje in herinnering brengt, een periode waar het land overheen gegroeid leek te zijn. Velen zijn van mening dat nu niet reageren tot een acceptatie van de ondergeschikte rol van Catalonië ten opzichte van Spanje leidt en een toestemmende houding zou betekenen ten voordele van een totale assimilatie die Spanje nastreeft.

Catalanen hebben nu hun eigen weg uitgestippeld, daarbij hebben zij een voorbeeld aan de wereld gegeven hoe zij denken hun toekomst in eigen hand te nemen. Geduldig afwachtend zijn zij pas tot actie overgegaan toen hun voorstellen telkens af werden gewezen. Bij het volgen van die eigen weg willen zij hierbij niemand, op welke grond dan ook, uitsluiten. Vreedzaam komen zij met honderdduizenden op straat om hun wilsvastheid te tonen zonder ook maar in geringste mate haat te voelen tegen Spanjaarden, ook is telkens elke vorm van gewelddadigheid vermeden. Op een democratische manier reageren de door hun gekozen politieke leiders op datgene dat vanuit de maatschappij komt, zonder van bovenaf te dicteren. Het onmogelijke is gelukt: rechtse en linkse parijen op één lijn te krijgen in een brede coalitie. Dit alles is tot stand gekomen met die partijen die zichzelf bij voorbaat niet uitgesloten hebben, samenwerkend om tot overeenkomst te komen en het zelfstandigheidsproces voorwaarts te bewegen. Elke mogelijke oplossing en elke mogelijkheid tot onderhandeling wordt verkozen boven een haastige stap naar een eenzijdige onafhankelijkheid. Als dit niet alle kenmerken van een fluwele revolutie heeft, wat kan men nog meer velangen?

2014 zal een cruciaal jaar voor Catalonië worden. Alle tekenen wijzen er op dat de afwegingen in het Catalaanse parlement overeenstemmen met de opiniepeilingen die een constante vertonen, om niet de telkens terugkerende indrukwekkende demonstraties te noemen die ook tot een beeld leiden van het onafhankelijkheidsstreven en aantonen dat de centralitische krachten geen alternatief bieden. Een meerderheid van de Catalanen wil daadwerkelijke verandering, de Catalaanse volksvertegenwoordiging heeft beloofd alle politieke middelen te zullen gebruiken om richting te geven aan die verandering. Hun voorstel -- waarbij er geen twijfel over het Catalaanse velangen bestaat -- komt neer op het houden van een referendum over het al dan niet zelfstandig worden. Veel lijkt op het referendum dat in september in Schotland gehouden zal worden. niemand buiten de Spaanse grenzen twijfelt aan de rechtsgeldigheid van zo'n referendum, terwijl de Spaanse regering, eensgezind met de centralistische oppositie, alles in het werk stelt om het Catalaanse streven te torpederen. Dit is de huidige stand van zaken in het begin van dit nieuwe jaar, een onaangename impasse.

Tot nu toe is de officiële internationale lijn dat het Catalaanse streven een interne Spaanse kwestie is. Anderszijds is iedereen het erover eens dat een dergelijke situatie niet stopt bij de grens, de huidige onzekerheid die voortduurt brengt schade toe aan Catalonië, aan Spanje en daarbuiten. Wannneer Spanje blijft weigeren op welk Catalaans voorstel dan ook in te gaan, op technische gronden of simpelweg negeert en blokkeert wat er voorgesteld wordt, lijkt het noodzakelijk dat derden deze patstelling doorbreken. Het werk van een externe partij zou daadwekelijk van nut zijn om Spanje op andere gedachten te doen brengen. Hoezeer ook dit idee op weerstand stuit, het volk zowel als de politiek zal het over de maatschappelijke feiten eens moeten worden. In andere woorden weergegeven, denkend aan de uitspraken van P.M. Cameron over Schotland, kunnen de Catalanen niet tegen hun wil binnen de Spaanse staat gehouden worden.

Een stille diplomatie is waarschijnlijk alles waar het om draait in dit stadium. Buitenlandse intermediairen zouden een slecht bij kas en aangeslagen Spanje er toe kunnen bewegen dat hun politici een verstandige keuze maken. In dit opzicht zijn er al een paar openlijke hints gegeven en waarschijlijk meer dan alleen een paar prive aanmoedigingen. Maar een sterker signaal zou meer op zij plaats zijn omdat het er om gaat om tot een bevredigende oplossing voor beide partijen te komen en zeker -- zo mogen we hopen -- een oplossing zonder geweld van die kant die meent dat hun belangen geschaad worden door de Catalaanse keuze.

Het zou voor iedereen duidelijk moeten zijn dat elke poging om het Catalaanse volk aan de zijlijn te zetten door hen het recht te ontnemen om zich uit te spreken of door hardhandig op te treden, besprekingen achter gesloten deuren als laatste redmiddel te gebruiken of uitstel van het oplossen van het probleem er slechts er toe leiden kan dat de situatie verslechtert. Het enige democratische perspectief is op dit ogenblik een stemming. Het direkte doel hiervan zou zijn dat de Catalanen zich uit kunnen spreken. Wanneer zij zich daadwerkelijk uitspreken voor een onafhankelijke staat, is het ieders verantwoordelijkheid toezicht te houden op het zekerstellen dat de wil van het volk gegarandeerd wordt.

(Originele text in het Engels, nedelandse vertaling: Jeroen Martijn van Wijk)

Latest post in this language

• 18.04.2018. Spanje onderdrukt het recht op demonstratie: Een haatdelict van elastiek
• 12.04.2018. Puigdemont vrij, Rajoy maakt Spanje te schande en wat doet Juncker?
• 17.03.2018. Opinie op zondag: 'Catalanen verdienen onze steun, boycot Spanje'
• 24.02.2018. OPINIE Mark Demesmaeker: “Europa, hoe lang nog mag Spanje de mensenrechten schenden?”
• 31.01.2018. De democratische rechtsstaat Spanje
• 05.06.2017. Waarom een referendum in Catalonië toegejuicht zou moeten worden door Europa
• 06.04.2017. BART STAES STEUNT UNILATERAAL CATALAANS
• 29.01.2017. Catalonië rekent op Europa
• 27.01.2017. Wordt 2017 nu echt het jaar van de Catalaanse onafhankelijkheid?
• 22.01.2017. ONAFHANKELIJKHEID IS EEN POLITIEKE BESLISSING, GEEN JURIDISCHE